តម្ពែក
( ន. ឬ គុ. ) ដែលមានក្បាលថ្ពែក, ដែលឥតសក់ឬរលីងដុំៗ : តម្ពែកទាំងបួន គាប់ជួនជួបគ្នា បានស្ទុះម្នីម្នា ដើរទៅរៀងខ្លួន ។ (ធ្លាប់ប្រើជា ទំពែក មកយូរហើយ ប៉ុន្តែដោយអនុលោមតាមពាក្យថា ថ្ពែក គួរប្រើជា តម្ពែក វិញទើបត្រឹមត្រូវតាមរបៀប) ។