បង្គាប់
( កិ. ) ដាក់អំណាចឲ្យប្រព្រឹត្តតាម : មនុស្សនេះ បានតែបង្គាប់គេ, ត្រង់ខ្លួនឯងឥតលូកដៃធ្វើអ្វីសោះ ។ ន. សេចក្ដីឬដំណើរដែលដាក់អំណាចឲ្យប្រព្រឹត្តតាម : ធ្វើតាមបង្គាប់, មិនស្ដាប់បង្គាប់ ។
( កិ. ) ដាក់អំណាចឲ្យប្រព្រឹត្តតាម : មនុស្សនេះ បានតែបង្គាប់គេ, ត្រង់ខ្លួនឯងឥតលូកដៃធ្វើអ្វីសោះ ។ ន. សេចក្ដីឬដំណើរដែលដាក់អំណាចឲ្យប្រព្រឹត្តតាម : ធ្វើតាមបង្គាប់, មិនស្ដាប់បង្គាប់ ។