Jump to content

បាក់

ពីWiktionary

( កិ. ) ភ្លាត់, ឃ្លាត, ខ្ទេច​ខុស​ពី​ប្រក្រតី ឬ​ពី​ទី​ទំនង​ដើម (ចំពោះ​តែ​អ្វី​ៗ​ដែល​រឹង, ដែល​ស្រួយ) : បាក់​ឆ្អឹង ឬ ឆ្អឹង​បាក់, បាក់​ដៃ ឬ ដៃ​បាក់, បាក់​ជើង ឬ ជើង​បាក់ បាក់​រទេះ ឬ រទេះ​បាក់...។ បាក់​កុម្ពណ្ឌ ខ្លាច​រាង​ចាល​រអា​ដូច​ជា​ពួក​កុម្ព័ណ្ឌ (កុម្ភណ្ឌ) ដែល​បាក់​ស្បាត ខ្លាច​ពួក​ទេវតា​ឬ​ខ្លាច​ពួក​អសុរ ។ បាក់​កំពង់ បាក់​ភ្លូត​ទៅ​រក​តែ​កំពង់​មួយ​ៗ ឬ​ទិញ​ដូរ​តែ​នៅ​ទី​ផ្សារ​ណា​មួយ ឬ​ក៏​នៅ​ផ្ទះ​លក់​ទំនិញ​ណា​មួយ; បើ​ជា ព. ប្រ. ថា​ទំនិញ​ស្លាប់​ថ្លៃ​មិន​ឡើង​មិន​ចុះ ។ បាក់​កម្លាំង ថយ​កម្លាំង​ខ្សោយ​ទ្រម​ដោយ​ធ្វើ​ការ​ធ្ងន់​លង់​ហួស​ប្រមាណ ។ បាក់​ចិត្ត ងប់​ស៊ប់​ចិត្ត​ទៅ​រក​ឥត​ងាក​បែរ ។ បាក់​ទ័ព ពួក​កង​ទ័ព​ច្បាំង​ចាញ់​គេ​រត់​រប៉ាត់រប៉ាយ​ថយ​ចេញ ។ បាក់​ធ្មុង ព. ប្រ. អស់​អំណាច អស់​ពិស​ដូច​ត្រី​បាក់​ធ្មុង ។ បាក់​ពន្លូក ឬ បាក់​ភ្លូក ផ្អើល​ភ្លូក​ចុះ​ចូល​កោត​ខ្លាច​ដោយ​គោរព​ស៊ប់​ចិត្ត ។ បាក់​រទេះ ព. ប្រ. លង់​ទ្រនេស​ទៅ​ណា​មិន​រួច​ដោយ​ត្រូវ​នឹង​គ្រឿង​ប្រហារ​មាន​របួស​ជា​ទម្ងន់, ដូច​ជា​រទេះ​បាក់ (និយាយ​ចំពោះ​តែ​សត្វ​កាច) : ពស់​វែក​បាក់​រទេះ, ខ្លា​បាក់​រទេះ ។ បាក់​អំនួត ខូច​អំនួត​លែង​ហ៊ាន​អួត​ត​ទៅ​ទៀត ព្រោះ​អួត​ហួស​ហេតុ​លើស​ទំនង ។ ទឹក​បាក់ ទឹក​ធ្លាក់​ខ្លាំង​ហូរ​ជ្រុល​មក​ពី​ទី​ខ្ពស់ បើ​ទស់​ទប់​ក៏​មិន​ងាយ​នឹង​ឈ្នះ ។ ធ្មេញ​បាក់ ធ្មេញ​ដែល​រដក​របូត​ចេញ ។ បាក់​មុខ ព. ប្រ. អាម៉ាស់​មុខ, ទាប​មុខ គឺ​ជ្រុប​មុខ​ចុះ ព្រោះ​អ្នក​ណា​មួយ​ធ្វើ​ឲ្យ​អាប់ឱន ។ល។