ពិរុទ្ធ
--រុត សំ. បា. ( គុ. ) ខុស, ដែលទីទៃពីគ្នា, ដែលផ្ទុយគ្នា : សេចក្ដីពិរុទ្ធ, ពាក្យពិរុទ្ធ ។ ខ្មែរប្រើជា កិ. ក៏មាន, សំដៅសេចក្ដីថា “ពិនិត្យ, សង្កេតឲ្យឃើញខុសឃើញត្រូវ” : ត្រូវពិរុទ្ធមើល ។ ប្រើជា ន. ក៏មាន : ជាប់ពិរុទ្ធ ជាប់ក្នុងការត្រូវគេពិនិត្យរកកំហុស ។