ព័ទ្ធ
សំ. បា. ( កិ. ) (ពទ្ធ) ចង; ចងវ័ណ្ឌជុំវិញ, រុំជុំវិញ; ចោមជុំវិញ, ចោមស្ទាក់ជុំវិញមិនឲ្យមានផ្លូវចេញរួច : វល្លិព័ទ្ធដើមឈើ; ព័ទ្ធចោរ ។ ព័ទ្ធបូស យកក្រមួនមាត់ឬកំបោរជ្រាយដៅព័ទ្ធលើបូសដោយសូត្រអាគមផង ដើម្បីបង្រាបឬយោងមុខឲ្យបូសធ្លាយ ។ ព័ទ្ធព័ន្ធ ឬ ព័ន្ធព័ទ្ធ រុំព័ទ្ធជុំវិញព័ន្ធលើគ្នា, ប្រទាក់ឆ្វាក់គ្នាជុំវិញ ។