រនុក
( ន. ) ចន្ទាស់សម្រាប់រុករុញចេញចូលតាមប្រហោងឬចន្លោះ រាំងឬបើកបានតាមត្រូវការ : រនុកទ្វារ ។ ព. ប្រ. អ្នកដែលជាទំនុកទុកចិត្ត ប្រាប់ផ្លូវ ប្រាប់ទំនង, ឲ្យការ ឬទាំងជាទីពឹងពាក់អាស្រ័យផង ហៅថា រនុក ដែរ : គេមានរនុកខាងក្នុងមាំណាស់ ។ ចោរស្រុកជារនុកចោរព្រៃ; ពាក្យកាព្យថា ចោរព្រៃអាស្រ័យពឹងចោរស្រុក ដែលជារនុកឲ្យដឹងដាន ប្រាប់អស់កិច្ចការកលលំអាន ទើបចូលប្លន់បានឥតញញើត ។