Jump to content
- ព. សា. ( កិ. ) (វ៉ៃ) ប្រហារដោយបហរណវត្ថុឥតមុខមុត មានរំពាត់, ដំបងជាដើម : វាយដោយរំពាត់, វាយមួយដំបង ។ សំពងឲ្យមុតលិចចុះ : វាយដែកគោល ។ សំពងបញ្ចូលឲ្យណែនតឹង : វាយរនុកក្រោល ។ ទួង, គោះ ឬដំឲ្យលាន់ឮសូរសព្ទ : វាយស្គរធំ, វាយរគាំង, វាយគង ។ យកសេចក្ដីឬលម្អិតសេចក្តីឲ្យជាក់ប្រាកដ : វាយសេចក្ដីមិនបែក ។ តថ្លៃ : វាយថ្លៃទំនិញ ។ ច្បាំងគ្នា, ច្បាំងដណ្ដើមយកស្រុក : វាយកងទ័ពបច្ចាមិត្ត, វាយយកស្រុក ។ វាយដំ វាយសំពងថែមហើយថែមទៀត ។ វាយដំច្រំធាក់ វាយសំពងរឿយៗ ទាំងធាក់តន្រ្តំផ្ទួនៗផង ។ ព. ប្រ. វាយកន្ទុយភ្នែក ញាក់ចុងភ្នែកឲ្យសញ្ញាគ្នា ។ វាយចុងសម្តី បញ្ចេញចុងសម្តីមានសេចក្ដីប្លែក គួរឲ្យសង្ស័យ ។ល។ ព. ទ. បុ. វាយទឹកកម្ចាយត្រី កំចោករោកកម្ចាត់កម្ចាយឲ្យបែកខ្ញែកឬឲ្យបែកកន្ធែកចេញពីគ្នា ។ វាយពាងព្រហក់បំបែក ឬ វាយបំបែកពាងព្រហក់របស់ឯង កម្ចាយសេចក្ដីកំបាំងក្នុងផ្ទះ ឬ ក្នុងក្រុមរបស់ខ្លួនឲ្យលេចឮខ្ចរខ្ចាយស្អុយកេរ្តិ៍ឈ្មោះសាយសុស ។
- ( ន. ) ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ ដើមសាច់ជ្រាកសម្បុរលាយ-សលាយក្រហមខណ្ឌជាសង្កាត់ៗ, ផ្លែតូចៗ វេលាទុំឡើងសម្បុរក្រហម ប្រើជាអាហារបាន ។
- ភូមិនៃឃុំគគីរសោម
