Jump to content

វិរាម

ពីWiktionary

សំ. ( ន. ) ការ​ឃាត់; ការ​បញ្ឈប់; បដិសេធ ។ ឈ្មោះ​វណ្ណយុត្ត​មួយ​ប្រភេទ (^) នេះ, ប្រើ​ក្នុង​ភាសា​សំស្រ្កឹត (ចំពោះ​តែ​អក្សរ​ទេវនាគរី) សម្រាប់​ដាក់​ក្រោម​ព្យញ្ជនៈ ឃាត់​មិន​ឲ្យ​ចេញ​សំឡេង ឲ្យ​គ្រាន់​តែ​ជា​តួ​ប្រកប, ដូច​ជា តបស, តេជស, អត្មន (អ. ថ. តៈបុ័ស, តេជ័ស, អាត្ម័ន) ជាដើម (ម. ព. ទណ្ឌឃាដ ឬ ទណ្ឌឃាត ផង) ។ ៑