ស្ងៀម
( កិ. ឬ កិ. វិ. ) មិនស្ដី, មិនមាត់ : ស្ងៀមឈឹង ស្ងៀមសូន្យឈឹង ។ នៅជើយ, នៅទំនេរ, នៅទទេមិនធ្វើអ្វី; ឥតការងារ : ធ្វើការទៅ កុំអង្គុយស្ងៀម ! ។ ស្ងៀម ! កុំមាត់ !, កុំនិយាយ !; ឈប់យំទៅ ។ ស្ងៀមស្ងប់ (ម. ព. ស្ងប់) ។ ស្ងៀមមិនធ្វើបាប ឈប់មិនប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់, មិនកាន់ទុច្ចរិត ។ល។