ស្រួល
( គុ. ឬ កិ. វិ. ) ដែលឥតទាស់, ឥតទើសទាក់, មិនរអាក់រអួល; ងាយ; ដែលមិនមានមោះហ្មង; ដែលមិនលំបាក, ស្រណុក; មិនឈឺចាប់; សើច : ផ្លូវស្រួលទៅមក, ការស្រួលធ្វើ; ដើរស្រួល ។ ស្រួលកក្អៀក សើចកក្អៀក (រ. ស. ថា ទ្រង់ព្រះសម្រួលកក្អៀក) ។ ស្រួលខ្លួន ស្រណុកខ្លួន, មិនឈឺចាប់ ។ ស្រួលស្រេច ស្រេចដោយស្រួល, ស្រេចបាច់ ។ សើចស្រួល សើចកក្អៀក ។ល។