អតីត
អៈដិត សំ. បា. ( គុ. ) ដែលកន្លងទៅហើយ, ដែលហួសទៅហើយ; ដែលមានពីក្នុងកាលព្រេងនាយ; ដែលស្លាប់ហើយ : រឿងអតីត ។ ប្រើជា ន. ក៏បានខ្លះ : ក្នុងអតីត, ពីអតីត, ដឹងអតីតអនាគត ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃត្រូវអានថា អៈតីតៈ ដូចជា អតីតកាល កាលដែលកន្លងទៅហើយ ។ កាលប្រាប់ដំណើរដែលកន្លងទៅហើយ, ដែលរួចហើយ (ខ្មែរប្រើពាក្យ ហើយ ពីខាងចុង ឬប្រើពាក្យ បាន ពីខាងដើមជាគ្រឿងសម្គាល់) : ទៅហើយ, ឲ្យហើយ, បានឲ្យ, បានឲ្យហើយ (ព. វ.) ។ អតីតជន ជនដែលស្លាប់បាត់ទៅហើយ ។ អតីតជាតិ ឬ --ភព ជាតិមុនឬភពមុន ។ អតីតនិទាន ឬ --វត្ថុ និទានឬរឿងដែលកន្លងទៅហើយ ។ អតីតភាព ភាពនៃអ្វីៗដែលចាស់, ដែលកន្លងទៅហើយ ។ អតីតមន្រ្តី មន្រ្តីចាស់ (មន្រ្តីដែលឈប់លែងធ្វើរាជការហើយ) ។ អតីតសម័យ សម័យពីដើម, អតីតកាល ។ អតីតរដ្ឋមន្រ្តី (អៈដិត--) រដ្ឋមន្រ្តីចាស់ (រដ្ឋមន្រ្តីដែលឈប់លែងធ្វើរាជការហើយ) ។ អតីតហេតុ ហេតុដែលកន្លងទៅហើយ, ហេតុពីមុខ ។ល។