អនាគត
អៈន៉ាគត់ សំ. បា. ( ន. ) (< អន៑ “មិន, មិនទាន់” + អាគត “មក” = កាលដែលមិនទាន់មក) កាលឬសម័យខាងមុខ : ប្រយោជន៍ក្នុងអនាគត; យើងពុំអាចដឹងអនាគតរបស់យើងទេ ។ គុ. ដែលនៅឯមុខ : ប្រយោជន៍អនាគត, ជាតិអនាគត ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. អៈន៉ាគៈតៈ, ដូចជា អនាគតកាល កាលឯមុខ ។ ព. វ. កាលប្រាប់ដំណើរទៅខាងមុខ; ខ្មែរប្រើពាក្យ នឹង, គង់, គង់នឹង, គង់តែ, គង់តែនឹង, មុខជា, មុខជានឹង ជាគ្រឿងសម្គាល់ : ស្អែកខ្ញុំនឹងទៅ, ការនុះមុខជានឹងសម្រេច (សព្ទជា កិរិយា កាលណាបើប្រើពាក្យ នឹ, គង់, មុខជា ... នេះរៀងបន្ទាប់ពីខាងដើម សម្គាល់សេចក្ដីថាជា អនាគតកាល) ។ អនាគតង្សញ្ញាណ ឬ--តំស-ញ្ញាណ (--ត័ង-ស័ញ-ញាន; បា. < អនាគត + អំស “ចំណែក” + ញាណ) ញាណជាចំណែកខាងមុខគឺប្រាជ្ញាដែលអាចដឹងច្បាស់នូវហេតុខាងមុខ : អនាគតង្សញ្ញាណរបស់ព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ ។ អនាគតជាតិ ឬ--ភព ជាតិឬភពខាងមុខ។ អនាគតផល ផលទៅខាងមុខ ។ អនាគតហេតុ ហេតុខាងមុខឬឯភ្នែក ។ល។