Jump to content

អវសាន

ពីWiktionary

អៈវៈ-- សំ.; បា. ( ន. ) (ឱសាន) ទី​បំផុត; ទី​ចប់; ចុង​បំផុត, ចុង​ក្រោយ; ព្រំ​ដែន; ខេត្ត : ក្នុង​អវសាន​នៃ​កថា​នេះ ខ្ញុំ​សូម​ជូន​ពរ​ដល់​អស់​លោក-អ្នក... ។ បើ​រៀង​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ដើម​សព្ទ​ដទៃ អ. ថ. អៈវៈសាន៉ៈ, ដូច​ជា អវសាន​កថា ពាក្យ​ជា​ទី​បំផុត; ពាក្យ​បញ្ចប់ ។ អវសាន​កាល កាល​ជា​ទី​បំផុត; មរណ​កាល ។ អវសាន​កិច្ច ឬ--ក្រឹក្យ កិច្ច​ជា​ខាង​ចុង​បំផុត; កិច្ច​ដែល​ធ្វើ​រួច​ហើយ​ដល់​ពេល​អស់​ជីវិត ។ អវសាន​គាថា គាថា​បញ្ចប់​សេចក្ដី; គាថា​ជា​ខាង​ចុង​បំផុត​នៃ​គម្ពីរ ។ អវសាន​បទ បទ​ជា​ខាង​ចុង​បំផុត ។ អវសាន​វង្ស ឬ--ពង្ស វង្ស​ចុង​បំផុត ។ អវសាន​សាសន៍ ពាក្យ​បណ្ដាំ​ជា​ទី​បំផុត; បណ្តាំ​ក្នុង​ពេល​ជិត​អស់​ជីវិត ។ អវសានានុសាសនី (--ន៉ា--; <អវសាន + អនុសាសនី) ពាក្យ​ប្រៀន​ប្រដៅ​ជា​ទី​បំផុត​ឬ​ចុង​ក្រោយ​បំផុត ។ល។