អាន
( កិ. ) មើលថាតាមអក្សរ : អានបាលី, អានសំបុត្រ ។ សំលៀង, សំលៀងឲ្យមុត (ប្រើចំពោះតែដាវនិងព្រះខ័ន ឬលំពែង) : អានដាវ, អានព្រះខ័ន (អានព្រះខ័ឌ្គ) គឺសំលៀងដាវឬព្រះខ័ន ។
( ន. ) កែបសេះ (ច្រើនហៅកែបដែលធ្វើដោយស្បែកឬក្នុងសម័យបុរាណហៅកែបដែលធ្វើដោយឈើ គឺលុងសាច់ឈើស្រាលៗធ្វើ) : អានសេះ (ស. ល. ហៅកែបសេះគ្រប់បែបថា អាន ដូចគ្នា) ។
អាន --ន៉ៈ សំ. បា. ( ន. ) ខ្យល់ដកដង្ហើមចេញ, ដង្ហើមចេញ, អស្សាសៈ (ជាគូគ្នានឹង អាបាណ “ខ្យល់ដកដង្ហើមចូល, បស្សាសៈ; អានាបាណ” (< អាន + អាបាណ) “ដង្ហើមចេញនិងដង្ហើមចូល”; ហៅ អានាប្រាណ ក៏បាន) ។ អានៈ