ឱហាត
( កិ. ) សង្វាតជានិច្ច, សម្ភី : ឱហាតរៀន, ឱហាតធ្វើការ ។ គុ. ដែលមានសេចក្ដីសង្វាតជានិច្ច, ដែលសម្ភី : មនុស្សឱហាត (ព. កា.) : រីមនុស្សឱហាត សម្ភីសង្វាត ព្យាយាមមាំមួន កាន់ការអ្វីៗ កាន់យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន រមែងញ៉ាំងខ្លួន ឲ្យមានទ្រព្យធន ។ ឬមួយបែបថា : ហៃបុត្រធីតា រីឯប្រាជ្ញា ពុំមែនកើតឯង លុះតែឱហាត រៀនសូត្រជាក់ស្តែង ទើបខ្លួនយើងឯង ប្រទះប្រាជ្ញា ។ ដូងទុំមានប្រេង ដាក់ចោលលេងៗ ឥតស្លឲ្យវា បញ្ចេញប្រេងឲ្យ បានប្រេងពីណា រីឯប្រាជ្ញា ក៏ដូច្នោះដែរ ។