នាង
ខ្មែរ
[កែប្រែ]ការបញ្ចេញសំឡេង
[កែប្រែ]- អំណាន: /នាង/
នាម
[កែប្រែ]នាង
- ដង្កូវសូត្រ គឺដង្កូវដែលកើតអំពីពងមេអំបៅជាដង្កូវបញ្ចេញសូត្រព័ទ្ធសំបុកបាំងខ្លួនបាត់, សំបុកនោះឯងហៅថា សំបុកនាង ដែលគេសម្រេចឲ្យកើតបានមកជាសរសៃសូត្រ : ដង្កូវនាង, ចិញ្ចឹមនាង, ឲ្យចំណីនាង ។
- ឈ្មោះកូនចត្រង្គមួយប្រភេទ (មានពីរ) សម្រាប់ដាក់តម្រៀបក្បែរខុនទាំងពីរខាង (ទុកជាព្រះអគ្គមហេសី) ។ ម. ព. ចត្រង្គ ទៀតផង ។
សព្វនាម
[កែប្រែ]នាង
- ( បុ. ស. ) ពាក្យសម្រាប់និយាយទៅរកមនុស្សស្រី ឬ ប្រុស ដែលមានចំណាស់ថយជាងខ្លួនច្រើន ដោយដំណើរលំអុតលំឱន : សុខសប្បាយទេនាង ?; ទៅណានាង ? សម្រាប់ហៅកូនប្រុសបង្កើត, កូនស្រីបង្កើត ដោយលំអុត : អានាង, អានាងកូនខ្ញុំ; មេនាង, មេនាងកូនខ្ញុំ ។ សម្រាប់ហៅមនុស្សស្រី ដែលមានអាយុតិចក្ដី ច្រើនក្ដី សូម្បីមានយសស័ក្តិខ្ពស់ក្ដី, ជាពាក្យតំណាលក្នុងរឿងរ៉ាវណាមួយ : ព្រះនាងពិម្ពាយសោធរា; នាងទេវី; នាងសាមាវតី; នាងវិសាខា ។ល។
- (ខ្មែរខាងជើង, អ្នកសៀមរាប, អ្នកបន្ទាយមានជ័យ) ខ្ញុំ ជាភេទស្រីហៅខ្លួនឯង។