នាយ
ខ្មែរ[កែប្រែ]
ការបញ្ចេញសំលេង[កែប្រែ]
- អំនាន: /នាយ/
និរុត្តិសាស្ត្រ១[កែប្រែ]
( សព្វ. ) ខាងម្ខាងទីទៃពីខាងអាយ, ឯណោះ : ខាងនាយ, ត្រើយនាយ, ស្រុកនាយ, ខ្ញុំនៅឯនាយ... ។ ព. ផ្ទ. អាយ ។
និរុត្តិសាស្ត្រ២[កែប្រែ]
សំ. បា. ( ន. ) (នី > នាយ “នាំ, ដឹកនាំ; អ្នកដឹកនាំ”) អ្នកដឹកនាំ, អ្នកត្រួតត្រា, ចៅហ្វាយបន្ទាប់, ចៅហ្វាយរង : លោកនាយ, នាយវេន, នាយគយ, នាយភូឃុំ, នាយទាហាន, នាយឧទ្យាន, នាយត្រួត...។ សម្រាប់ហៅដោយដំណើរគួរសម ឬលើកតម្កើងចំពោះមនុស្សប្រុសឥតបណ្ដាស័ក្តិ, ឥតមានមុខការត្រួតត្រាលើគេទេក៏បាន : នាយទេព, នាយព្រហ្ម, នាយយស, នាយសុខ ជាដើម ។