ប្រទីប
សំ.; បា. ( ន. ) (បទីប) គោម, ចង្កៀង ។ ខ្មែរយើងហៅតែចង្កៀងតូចៗដែលឥតកែវលំផូង : អុជប្រទីប, ពន្លឺប្រទីបប្លុងៗ ។ ប្រដាប់ធ្វើជាគ្រោងឬជារូបផ្សេងៗ ដាក់លើទូកលាតឬលើក្បូន អុជបំភ្លឺព្រោងព្រាតបណ្ដែតលើទឹក : បណ្ដែតប្រទីប ។ ប្រទីបជ្វាលា ប្រទីបច្រើនដែលដាក់រាយជាជួរជាសង្កាត់នៅស៊ុមឬនៅប្រទាសបញ្ឈរ អុជភ្លឺរុងរឿងក្នុងការធ្វើបុណ្យជាដើម (ម. ព. ជ្វាលា ផង) ។