ម័ន-ឌៈលៈ-- សំ. បា. ( ន. ) (“ខ្យល់ដែលបក់កួចមូលដង្គោលឡើង”) ខ្យល់កំបុតត្បូង; ព្យុះចាប់ដក (ម. ព. ចក្រវាត ផង) ។ បា. ហៅ មណ្ឌលវាត (ម័ន-ឌៈ-លៈ-វាត) ខ្យល់បក់មូល ឬ ប្រមូល ។
