ទុក្កដ
ខ្មែរ[កែប្រែ]
ទុក-កត់ បា.; សំ. ( ន. ) (ទុស្ក្ឫត, ឫ > រឹ = ទុស្ក្រឹត) អំពើអាក្រក់, បាប ។ ឈ្មោះអាបត្តិពួកមួយ (ក្នុងអាបត្តិ ៧ កង) ជាទោសសម្រាប់ភិក្ខុឬភិក្ខុនីក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា : ភិក្ខុទុកសក់ មិនកោរឲ្យយូរជាង ២ ខែ ឬ ទុកឲ្យដុះវែងជាង ២ ធ្នាប់ (ទទឹងម្រាមដៃ) ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ ឬ ត្រូវទុក្កដាបត្តិ (រាប់តាមសរសៃសក់) ។ សូមអានអំពី ទុព្ភាសិត ថុល្លច្ច័យ បាចិត្តិយៈ បាដិទេសនីយៈ បារាជិក សង្ឃាទិសេស និង អាបត្តិ ផង ។