បាតុភូត
[ប៉ាភូត] បាលី ( ន. ) (បាតុ + ភូត) ហេតុដែលកើតមានឡើងយ៉ាងប្រាកដជាក់ស្ដែង ។ ហេតុដែលបណ្ដាលឡើងឯងៗដោយធម្មជាតិ ហើយដែលគួរឲ្យចង់មើលចង់ត្រិះរិះពិចារណាមើល ដូចជាការកក្រើកផែនដីជាដើម; សត្វ, មនុស្សឬវត្ថុផ្សេងៗដែលមានអាការណាមួយចម្លែកអស្ចារ្យខុសពីធម្មតា : ផ្កាយដុះកន្ទុយជាបាតុភូតមួយក្នុងសកលលោក ។ English: phenomenon. សូមអានពាក្យ អព្ភូត អភូត ភូត ផង ។