លេង
ខ្មែរ
ការបញ្ចេញសំលេង
កិរិយាសព្ទ
លេង
- ( កិ. ) ប្រព្រឹត្តអំពើជាល្បែង, ប្រព្រឹត្តក្នុងល្បែងកម្សាន្តចិត្ត; ប្រព្រឹត្តក្នុងល្បែងភ្នាល់ឬប្រណាំង : លេងសី, លេងអង្គញ់, លេងចត្រង្គ, លេងចំបាប់; លេងបៀ ។ សម្រេចកិច្ចឬប្រព្រឹត្តបែបបទ ដោយកម្សាន្តសប្បាយ មិនយកជាការមែន : និយាយលេង; ដើរលេង, ដេកលេង, អង្គុយលេង; ស៊ីលេង ។ លេងកល ប្រើកលឧបាយជន្លជន្លេញ, ចេញកលឧបាយ ។ លេងកាព្យ ញៀនជាប់ចិត្តក្នុងការតែងកាព្យ ។ លេងកំណាព្យ ធ្វើសំបុត្រស្នាមជាកំណាព្យឆ្លើយឆ្លងផ្ញើទៅវិញទៅមករឿយៗ ។ លេងខ្លួន ស្អិតស្អាងតែងខ្លួន ឬធ្វើខ្លួនមិនសូវស្រាក ។ លេងភ្លេង វាយដេញដំផ្លុំកូតភ្លេងតន្រ្តីព្រមមូលគ្នា ។ លេងសម្ដី ប្រើសម្ដីម៉េតប្រាយឬលែបខាយ ។ លេងសំនួន ប្រើសំនួន ។ លេងឫក ប្រើឫកពាខ្ពស់ហួសបែបភាព ។ លេងឲ្យពេញដៃ ទរឲ្យពេញដៃ, ឲ្យអស់យ៉ាង ។ល។