ឆ្នេរ
ខ្មែរ
ការបញ្ចេញសំលេង
នាម
ឆ្នេរ
- coast, côte ( ន. ) មាត់សមុទ្រ ឬ មាត់ទន្លេ, ស្ទឹង ត្រង់ដែលមានសណ្ឋានជ្រាលមានផ្នូកខ្សាច់រាបស្រួល : ឆ្នេរសមុទ្រ ។ ចំណែកដីឬខ្សាច់ដែលនៅជាប់សមុទ្រ ទន្លេ ឬ ស្ទឹង មានសណ្ឋានជាជម្រាល និងលិចទឹកម្ដងម្កាល។ ឧ. ឆ្នេរកែប ឆ្នេរអូរឈើទាល...។ គឺមាត់ស្ទឹង ទន្លេ ឬសមុទ្រ ត្រង់ដែលមានសណ្ឋានជ្រាល មានផ្នូរខ្សាច់រាបស្រួល ។ ឧ. ឆ្នេរខ្សាច់ ឆ្នេរកែប ។