Jump to content

សក់

ពីWiktionary

ខ្មែរ

ការបញ្ចេញសំលេង

អក្ខរាវិរុទ្ធ និងសទ្ទតា សក់
ឡាតាំងយានកម្ម sɑk
IPA (បមាណីយ) គន្លឹះ /sɑʔ/


នាម

សក់

  1. ( ន. ) អាការៈ​មួយ​ប្រភេទ ជា​សរសៃ​ល្អិត​ៗ​ដុះ​លើ​ក្បាល​មនុស្ស​ឬ​លើ​ក្បាល​សត្វ​ពួក​ខ្លះ : កាត់​សក់, សិត​សក់,បួង​សក់, កោរ​សក់; សក់​សេះ ។ សក់​ក រោម​រឹង​សរសៃ​ថ្លោស​ៗ ដុះ​លើ​ដង​ក​សេះ (ទីទៃ​ពី​សក់​ក្បាល​និង​សក់​ស្វាយ​របស់​វាយ) ។ សក់​កណ្តាញ់ សក់​ដែល​ក្រញាញ់​ចាក់​ស្រែះ ជាប់​បេះ​មិន​ចេញ​ដូច​គេ​ព្រលាំង​ជ័រ ។ សក់​ក្រញាញ់ សក់​រួញ​រេញ​មិន​រាប ។ សក់​គោ​លិទ្ធ (ព. ប្រ.) សក់​បាក់​ក្រាប​រាប​លើ​សាច់​ក្បាល​វៀច​ប៉ាន់​ប៉ែវ​ដោយ​អន្លើ ។ សក់​ពោត (ព. ប្រ.) សរសៃ​ល្អិត​ៗ ទន់​ល្មៃ​ដែល​កើត​មាន​នៅ​ខាង​ចុង​ផ្លែ​ពោត មាន​សណ្ឋាន​ស្រដៀង​នឹង​សរសៃ​សក់ ។ សក់​ព្រៃ សក់​កំណើត​ដែល​ដុះ​លើ​ក្បាល​កូន​ខ្ចី​តាំង​ពី​នៅ​ក្នុង​ផ្ទៃ​មាតា​មក : មង្គល​កោរ​សក់​ព្រៃ ។ សក់​រួញ​អង្គាដី (ព. ប្រ.) សក់​ស្លូត​ដែល​រួញ​រមួល​ខ្ពស់​ខ្លះ​ទាប​ខ្លះ ។ សក់​ស្លូត (ព. ប្រ.) សក់​មិន​រួញ​មិន​ក្រញាញ់ មិន​របះ​របើង ។ល។