អគ្និ
អ័ក-គ្និ សំ.; បា. ( ន. ) (អគ្គិ) ភ្លើង (ប្រើក្លាយជា អគ្នី ក៏មាន) ។ អគ្និក្រីឌា ដូចគ្នានឹង អគ្គិកីឡា (ម. ព. នេះក្នុងពាក្យ អគ្គិ) ។ អគ្និជ្វាលា ដូចគ្នានឹង អគ្គិជ្ជាលា (ម. ព. នេះក្នុងពាក្យ អគ្គិ) ។ អគ្និទិស (សំ. --ទិឝ) : ទិសនៃអគ្និទេព (ទិសអាគ្នេយ៍) ។ អគ្និទេព : ទេវតាឈ្មោះអគ្និ (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍) ។ អគ្និប្រស្រ្ត (--ប្រ័ស) : ថ្មដែកភ្លើង ។ អគ្និមណី (--មៈនី; សំ. --មណិ) : កែវកើតពន្លឺភ្លើង; កែវមណីជោតិរស (សន្មតប្រើតាមសម័យនិយម, ហៅកែវអំពូលអគ្គិសនីឬកែវឆ្លុះ (ពិល) ថា អគ្និមណី ឬ អគ្គិមណី ក៏គួរ) ។ អគ្និវាណ : កូនសរដែលក្ដៅ ឬ ភ្លឺព្រោងដូចជាភ្លើង; គ្រាប់កាំភ្លើងដែលបែកផ្ទុះចេញជាភ្លើង (ហៅគ្រាប់ផ្ទុះ ឬ គ្រាប់បែកក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្នថា អគ្និវាណ ក៏គួរ) ។ អគ្និសិខា (សំ. --ឝខ, ឝិខា) ដូចគ្នានឹង អគ្គិសិខា (មើលក្នុងពាក្យ អគ្គិ) ។ អគ្និហោត្រ : ការសាចទឹកដោះថ្លាបូជាភ្លើង; វត្ថុដ៏ឧត្ដមសម្រាប់បូជាភ្លើង (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍) ។ល។