អដ្ឋិ
ខ្មែរ
និរុត្តិសាស្ត្រ
ការបញ្ចេញសំឡេង
នាមស័ប្ទ
អដ្ឋិ
- អ័ត-ឋិ បា.; សំ. ( ន. ) (អស្ថិ) ឆ្អឹង; លលាដ៍គ្រាប់ផ្លែ ។ រ. ស. ព្រះអដ្ឋិ ឆ្អឹងក្សត្រិយ៍, អដ្ឋិធាតុក្សត្រិយ៍ ។ អដ្ឋិកល្យាណ (--កល់-យ៉ាន) លម្អឆ្អឹង (លម្អធ្មេញ) ។ អដ្ឋិចម្មជាតិ ឬ ចម្មសត្ត (--ច័ម-ម៉ៈ--) សត្វដែលមានឆ្អឹងជាស្បែក គឺសត្វដែលមានតែស្នូកឬសំបករូប ឥតស្បែក : អណ្ដើក, ក្តាម, បង្កង,... ជាអដ្ឋិចម្មជាតិ ។ អដ្ឋិធាតុ ឆ្អឹងដែលធ្វើឈាបនកិច្ចសុសហើយ (ប្រើចំពោះតែអដ្ឋិឥស្សរជនថ្នាក់ខ្ពស់ តាំងពីសេនាបតីឬរដ្ឋមន្រ្តីចុះមក) : រើសអដ្ឋិធាតុ, តម្កល់អដ្ឋិធាតុ, បញ្ចុះអដ្ឋិធាតុ ។ អដ្ឋិភក្ខ ឬ --ភ័ក្ខ សត្វដែលអង្កៀមឆ្អឹងជាអាហារ : សុនខ, ចចក,... ជាអដ្ឋិភក្ខ ។ អដ្ឋិមិញ្ជៈ ឬ --មិញ្ជា ខួរក្នុងឆ្អឹង ។ អដ្ឋិសង្ខលិក (--សង់-ខៈលិក) ឬ --សង្ឃាត រាងឆ្អឹង, គម្រោងឆ្អឹង ។ អដ្ឋិសណ្ឋាន សណ្ឋានឆ្អឹង; រាងឆ្អឹង ។ល។