អទ្ធាន
ខ្មែរ
ការបញ្ចេញសំលេង
នាម
អទ្ធាន
- ឬ--ធាន បា.; សំ. ( ន. ) (អធ្វាន) ផ្លូវ, ផ្លូវឆ្ងាយ ។ (សំ. អធ្វន៑) កាល, សម័យ; វេលា ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. អ័ត-ធានៈ, ដូចជា អទ្ធានគមន៍ (--គំ) ការដើរផ្លូវឆ្ងាយ, ការធ្វើដំណើរទៅឆ្ងាយ ។ អទ្ធានគមនាគមន៍ (--គៈមៈនាគំ) ការទៅមកតាមផ្លូវឆ្ងាយ; ការធ្វើដំណើរទៅមកឆ្ងាយ ។ អទ្ធានសម័យ ឬ --គមនសម័យ (--គៈមៈ នៈ--) វេលាដើរផ្លូវឆ្ងាយ ។ ព. កា. ថា : ទៅកាន់អទ្ធាន ត្រូវតែឲ្យមាន ជនផងជាគ្នា ជាមិត្រតាមផ្លូវ កុំទៅឯកា ក្រែងជាពុំជា គ្រាន់បានគ្នាជួយ ។ល។