ខម
ខ្មែរ
[កែប្រែ]និរុត្តិសាស្ត្រ១
[កែប្រែ]កិរិយាសព្ទ
[កែប្រែ]ខម
- បើកមាត់លៀនអណ្ដាត បើកភ្នែកសំដែងអាការៈឲ្យគេខ្លាច។
- ឧ. ក្មេងហ្នឹងខិលណាស់ វាហ៊ានខមដាក់ខ្ញុំ។
និរុត្តិសាស្ត្រ២
[កែប្រែ]នាម
[កែប្រែ]ខម
- (ពហិនាម) ខ្មែរក្នុងបុរាណសម័យព្រេងនាយ។ ជាពាក្យដែលបណ្ដាជាតិក្រៅហៅខ្មែរ ដូចជាពួកលាវ សៀម ពួកទៃ និងពួកភូមា។
- ឈ្មោះអក្សរខ្មែរបែបមួយ គឺអក្សរធំកាច់ជ្រុង (ច្រើនប្រើចារនឹងស្លឹករឹត)។
- ឧ. អក្សរខម។
ពាក្យសំរង់
[កែប្រែ]ឯកសារយោង
[កែប្រែ]- វចនានុក្រមជួនណាត មេពាក្យ ខម