កណ្ដៀវ

ពីWiktionary

សូមជួយដាក់សំឡេង ។

កណ្ដៀវ

ខ្មែរ[កែប្រែ]

ការបញ្ចេញសំឡេង[កែប្រែ]

កន់-ដៀវ[kɑndiev]

និរុត្តិសាស្ត្រ[កែប្រែ]

ប្រហែលមកពីពាក្យ កៀវ>ក+ៀ+វ>ក+ណ+្ដ+ៀ+វ>កណ្ដៀវ ។ (ផ្នត់ជែក)

នាម[កែប្រែ]

កណ្ដៀវ

  1. ប្រដាប់​ធ្វើ​ដោយ​ដែក​មាន​ផ្លែ​ខុប សម្រាប់​ច្រូត​ស្រូវ, ច្រូត​ស្មៅ​ជាដើម ។ ឆ្នាំ​ដែល​ធ្វើ​ស្រូវ​មិន​បាន អ្នក​ស្រែ​តែង​និយាយ​ថា ៖
    ឧទាហរណ៍: ឆ្នាំ​នេះ កណ្ដៀវ​សោយ​រាជ្យ​ហើយ គឺ​កណ្ដៀវ​នៅ​ស្រណុក​គ្មាន​អ្វី​នឹង​ច្រូត ។

បំណកប្រែ[កែប្រែ]

សូមមើលផងដែរ[កែប្រែ]

ឯកសារយោង[កែប្រែ]