Jump to content

កណ្ដោច

ពីWiktionary

សូមជួយដាក់សំឡេង ។

ខ្មែរ

[កែប្រែ]

ការបញ្ចេញសំឡេង

[កែប្រែ]

កន់-ដោច[kɑndaoc]

និរុត្តិសាស្ត្រ

[កែប្រែ]

មកពីពាក្យ ដោច>ដ+ោ+ច>ក+ណ+្ដ+ោ+ច>កណ្ដោច ។ (ផ្នត់ដើម)

គុណនាម

[កែប្រែ]

កណ្ដោច

  1. ដែល​ត្រមោច​ឯក​ឯង, ដែល​មាន​ចិត្ត​ត្រមោច លន្លង់លន្លោច​ក្នុង​ទី​ស្ងាត់​ជ្រងំ
    ឧទាហរណ៍: គ្នា​ជា​មនុស្ស​កណ្ដោច​ទាំង​ថ្ងៃ​ទាំង​យប់ ។

ពាក្យទាក់ទង

[កែប្រែ]

សន្ដានពាក្យ

[កែប្រែ]

បំណកប្រែ

[កែប្រែ]

គុណកិរិយា

[កែប្រែ]

កណ្ដោច

  1. ដោយ​ត្រមោច​ឯក​ឯង, ដោយ​មាន​ចិត្ត​ត្រមោច លន្លង់លន្លោច​ក្នុង​ទី​ស្ងាត់​ជ្រងំ
    ឧទាហរណ៍: នៅ​កណ្ដោច​ម្នាក់​ឯង ។ គេ​អាច​ប្រើ​ពាក្យ កណ្ដោច នេះ​ផ្សំ​ជា​មួយ​នឹង​ពាក្យ កណ្ដាច់ ២ គុ. ផង​ក៏​បាន
    ឧទាហរណ៍: យក​ខ្សែ​កណ្ដាច់កណ្ដោច​អ៊‌ីចឹង​មក​ឲ្យ​គ្នា ! ប្រើ​ការ​អី​នឹង​កើត ?

ពាក្យទាក់ទង

[កែប្រែ]

បំណកប្រែ

[កែប្រែ]

មើលពាក្យ

[កែប្រែ]

ឯកសារយោង

[កែប្រែ]