កំណិន

ពីWiktionary

សូមដាក់សំឡេង។

ខ្មែរ[កែប្រែ]

ការបញ្ចេញសំឡេង[កែប្រែ]

និរុត្តិសាស្ត្រ[កែប្រែ]

មកពីពាក្យ កិន>ក+អម់/ំ+ណ+ិ+ន>កំណិន។ (ផ្នត់ជែក)

នាម[កែប្រែ]

កំណិន

  1. ការ​កិន, ដំណើរ​ដែល​កិន, អំពើ​ដែល​សង្កត់​ឲ្យ​បែក, ឲ្យ​ល្អិត, ឲ្យ​រាប​ស្មើ
    កំណិន​ថ្ម​នៃ​ផ្លូវ​នេះ ធ្វើ​ពុំ​ទាន់​ហើយ​នៅ​ឡើយ។

សន្តានពាក្យ[កែប្រែ]

បំណកប្រែ[កែប្រែ]

ឯកសារយោង[កែប្រែ]

  • វចនានុក្រមជួនណាត