កំពូល

ពីWiktionary

សូមដាក់សំឡេង។

ខ្មែរ[កែប្រែ]

ការបញ្ចេញសំឡេង[កែប្រែ]

នាម[កែប្រែ]

កំពូល

  1. ចុង​បំផុត​ខាង​លើ
    កំពូល​ភ្នំ, កំពូល​ចេតិយ
    កំពូល​នគរ ឬ​កំពូល​រាស្រ្ត
    កំពូល​ស្រី។
  2. (ធរណីមាត្រ) ចំណុចប្រសព្វណាមួយនៃជ្រុងពីររបស់ពហុកោណ ឬ របស់ផ្ទៃខាងនៃវត្ថុរឹងដែលឈមទៅនឹងបាតតាមទិសដៅដែលបានឱ្យ។
    កំពូលអេលីប
    កំពូលប៉ារ៉ាបូល
    កំពូលត្រីកោណ

ពាក្យទាក់ទង[កែប្រែ]

បំណកប្រែ[កែប្រែ]

ឯកសារយោង[កែប្រែ]

  • វចនានុក្រមជួនណាត