សូរង
សូមដាក់សំឡេង។
ខ្មែរ
[កែប្រែ]ការបញ្ចេញសំឡេង
[កែប្រែ]និរុត្តិសាស្ត្រ
[កែប្រែ]មកពី (ក្នុងសាស្រ្តាបុរាណច្រើនប្រទះឃើញសរសេរជា សូរង្គ; បើដូច្នេះមែន គួរសន្និដ្ឋានថាក្លាយមកពី សំស្ក្រឹត សូរ + អង្គ > ស្វរាង្គ; ជើង វ “្វ” > ស្រះ ូ, រា > រ ផ្សំបានជា សូរង្គ “អង្គរបស់សំឡេង ឬអវយវៈសម្រាប់ញ៉ាំងសំឡេងឲ្យកើត គឺ ក” ប៉ុន្តែបានស្រាវជ្រាវរកសព្វគ្រប់ទៅ ក៏ពុំឃើញមានពាក្យសំស្ក្រឹតថា “ស្វរាង្គ” ដែលប្រែថា “ក” ទេ, បើប្រើជា សូរង្គ ដោយសន្មតិផ្សំក៏គួរដែរ ព្រោះមានអត្ថន័យគួរដោះស្រាយបាន) ។
នាម
[កែប្រែ]សូរង
ការប្រើប្រាស់
[កែប្រែ]- រាល់ពេលដែលប្រើជារាជសព្ទត្រូវផ្សំនឹងពាក្យ ព្រះ នៅពីមុខជានិច្ច។
ន័យដូច
[កែប្រែ]ឯកសារយោង
[កែប្រែ]- វចនានុក្រមជួនណាត