Jump to content

កំពូល

ពីWiktionary

សូមដាក់សំឡេង។

ខ្មែរ

[កែប្រែ]

ការបញ្ចេញសំឡេង

[កែប្រែ]

កំពូល

  1. ចុង​បំផុត​ខាង​លើ
    កំពូល​ភ្នំ, កំពូល​ចេតិយ
    កំពូល​នគរ ឬ​កំពូល​រាស្រ្ត
    កំពូល​ស្រី។
  2. (ធរណីមាត្រ) ចំណុចប្រសព្វណាមួយនៃជ្រុងពីររបស់ពហុកោណ ឬ របស់ផ្ទៃខាងនៃវត្ថុរឹងដែលឈមទៅនឹងបាតតាមទិសដៅដែលបានឱ្យ។
    កំពូលអេលីប
    កំពូលប៉ារ៉ាបូល
    កំពូលត្រីកោណ

ពាក្យទាក់ទង

[កែប្រែ]

បំណកប្រែ

[កែប្រែ]

ឯកសារយោង

[កែប្រែ]
  • វចនានុក្រមជួនណាត