កងក

វិគីភីឌា

អលង្ការពាក់លើ ក

ខ្មែរ

និរុត្តិសាស្ត្រ

មកពីពាក្យ កង + ក>កងក។

នាម

កងក

1. គ្រឿងអលង្ការមួយយ៉ាងសម្រាប់ពាក់នៅនឹងក មានសណ្ឋានជារង្វង់ ធ្វើពីវត្ថុធាតុផ្សេងៗ (កង៑ក)។

   ខ្មែរបុរាណនិយមពាក់កង-ក (រូបចំលាក់នៅប្រាសាទអង្គរវត្ត ប្រាសាទបាយ័ន...)។

បំណកប្រែ

គ្រឿងអលង្ការ

អង់គ្លេស : neck ring

ឯកសារយោង

• ព្រឹត្តិបត្ររបស់ក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ។