ចែ

ខ្មែរ

ការបញ្ចេញសំឡេង

• អំនាន: /ចែ/

នាម

ចែ

1. ឈ្មោះមាន់មាន​មាឌ​តូច, បើ​ឈ្មោល មានសិរ្សខ្ពស់ សម្បុរក្រហម។

   ឧ. មាន់​ចែ​រងាវ​ពីរោះ​ជាង​មាន់​គក។

2. ប្រដាប់​ធ្វើ​ដោយ​ដែក​មាន​មុខខុបខ្វេរ សម្រាប់កាវមែក​ឈើ​តូច​ៗ ជាដើម។

   ឧ. យក​ចែ​កាវ​ដៃ​ទំពាំង​ឫស្សី។

3. ភ្លុកមេ​ដំរី ឬ​ភ្លុក​ដំរី​ស្ដរ តូច​ៗ ខ្លី​ៗ ទីទៃ​ពី​ភ្លុក​ធម្មតា។

   ឧ. កាំបិត​ស្លា​ដង​ចែ។

ពាក្យសំរង់

• (ភ្លុកតូចៗ) ចែកាច់ គឺ​ចែ​ដែល​មេ​ដំរី​កាច់​ចោល​ខ្លួន​វា នៅ​ជាប់​នឹង​ដើម​ឈើ​រស់ (ខ្មែរ​សម័យ​បុរាណ​ខ្លះ សន្មត​ថា​ជា​របស់​មាន​តម្លៃ ព្រោះ​គេ​ជឿ​ថា​ជា​របស់​ត្រជាក់ត្រជំ)។

គុណនាម

ចែ

1. តូច, ទាប, កន្តិល។

   ឧ. មនុស្ស​ចែ និង​មនុស្ស​តឿ​ដើរ​ជា​មួយ​គ្នា។

និរុត្តិសាស្ត្រ

មកពីពាក្យ ចិនទាជីវ 姐 រឺ zia2 ចេ (‘បងស្រី’)

នាម

ចែ

1. បង​ស្រី។

   ឧ. សុំ​ចែ​អញ្ជើញ​អង្គុយ!

ឯកសារយោង

• វចនានុក្រមសម្ដេចសង្ឃរាជជួនណាត មេពាក្យ ចែ។