ប្រភាស
ខ្មែរ
[កែប្រែ]ការបញ្ចេញសំលេង
[កែប្រែ]- អំនាន: /ប្រ'ភាស/
និរុត្តិសាស្ត្រ
[កែប្រែ]មកពី សំស្ក្រឹត ប្រភាឞ (‘ពោល, ស្ដី, ពន្លឺ’), ប្រៀបធៀបនឹង បាលី បភាស (‘ពោល, ស្ដី, ពន្លឺ’)។
នាម
[កែប្រែ]ប្រភាស
- ពោល, ស្ដី, និយាយ។
- (រាជសព្ទ") ត្រាស់។
- (រាជសព្ទ) មានព្រះតំរាស់, ទ្រង់ប្រកាស។ [១]
- (ភាសាវិទ្យា) ញាណសក្ដិ (faculty) ជាចរិតសលក្ខណៈសកលនិងអចិន្ត្រៃយ៍របស់មនុស្ស ប្លែកពីភាសាដែលមានច្រើននិងផ្សេងៗ ពីគ្នា ហើយគឺតាមរយៈភាសានេះហើយដែលប្រភាសសម្រេចបានជារូប។[២]
- ឧ. ស្ដេចទ្រង់ប្រភាស ឲ្យអស់ពួករាស្ត្រ បានឮរាល់គ្នា ប្រជាពលរដ្ឋ ត្រេកអរមហិមា បានថ្វាយសច្ចា ថាសូមស្មោះត្រង់។
- ពន្លឺ, រស្មី។ (ពាក្យកាព្យ) [៣]
- ឧ. រីពួកនិគ្រន្ថ ច្រើនក្រៃពេកពន់ លុះឃើញប្រភាស នៃព្រះសម្ពុទ្ធ ស្លុតរត់រទាស ខ្លះស៊ូស្លាប់ផ្ដាស ដោយលោតមុជទឹក... (កាព្យសរសើរយមកប្បាដិហារនៃព្រះសម្ពុទ្ធ ក្នុងកាលដែលស្ដេចទៅកាន់ឋានត្រ័យត្រិង្ស...)។
បំនកប្រែ
[កែប្រែ]ឯកសារយោង
[កែប្រែ]- ↑ វចនានុក្រមជួនណាត មេពាក្យ ប្រភាស
- ↑ កាលពីរសៀលថ្ងៃអង្គារ ២រោច ខែផល្គុន ឆ្នាំកុរ ឯកស័ក ព.ស.២៥៦៣ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី១០ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២០ ក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ បានអនុម័ត បច្ចេកន័យ មេពាក្យ ២.ប្រភាស
- ↑ វចនានុក្រមជួនណាត មេពាក្យ ប្រភាស