ឈ្នាប់
ខ្មែរ
ការបញ្ចេញសំលេង
នាម
ឈ្នាប់
(វេយ្យាករណ៍) conjunction បញ្ញត្តិនេះក៏ត្រូវបានគេសម្គាល់ដោយពាក្យផ្សេងៗគ្នាដែរ: - និបាត - សន្ធានសព្ទ - ឈ្នា គណៈកម្មាការភាសាវិទ្យា និង អក្សរសិល្ប៍ បានសម្រេចជ្រើសរើសយកពាក្យ ឈ្នាប់ ហើយកំណត់ន័យដូចតទៅ: ឈ្នាប់ជាពាក្យដែលគេប្រើសម្រាប់ភ្ជាប់ពាក្យទៅនឹងពាក្យ កន្សោមពាក្យទៅនឹងកន្សោមពាក្យ ឬ ល្បះទៅនឹងល្បះ។ ពាក្យ និង, ឬ, ប៉ុន្តែ, ពីព្រោះ, ព្រោះ, បើ, .... ជាឈ្នាប់។ គេចែកឈ្នាប់ជាពីរបែប : ឈ្នាប់ចង និង ឈ្នាប់ឃ្លា។ សព្ទសម្រាប់ផ្សំសម្ដីត្រង់ឃ្លារបះនីមួយៗ ជាជំនួយនាមសព្ទ និង កិរិយាសព្ទ ឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡះ, ច្បាស់លាស់, ពីរោះស្រួលស្ដាប់ ។ល។ ដូចពាក្យថា ក៏, ក៏ដោយ, ក៏ដែរ, ក្ដី, ផង, ឯ, បើ, ទោះ, ទោះបី, បើទុកជា, ទើប, ពុំនោះសោត, ដែរ ជាដើម (ព. វ.)។
- () និមិត្តសញ្ញាមួយដែលតាងឱ្យផ្នែកដាច់ពីគ្នានៃរូបមួយ និង កំណត់ទីតាំង ដែលត្រូវភ្ជាប់បន្ត។
- (គ្រឿងអស្យាណូ) ឧបករណ៍ឬគ្រឿងមួយ ដែលត្រូវបានប្រើភ្ជាប់ផ្នែកអគ្គិសនីពីរឬច្រើនដទៃផ្សេងៗចូលគ្នា (ឧបករណ៍នៅខាងចុងនៃខ្សែ ដែលដោតទៅក្នុងរន្ធឬ ផ្ទៃញែក ក្នុងគោលបំណងភ្ជាប់ឧបករណ៍មួយទៅឧបករណ៍មួយទៀត)។
ឯកសារយោង
- វចនានុក្រមពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ ពាក្យ និបាតសព្ទ