ទេស
យក
ខ្មែរ[កែប្រែ]
ការបញ្ចេញសំលេង[កែប្រែ]
- អំនាន: /ទេស/
និរុត្តិសាស្ត្រទី១[កែប្រែ]
មកពីពាក្យ សំស្ក្រឹតខ្មែរ ទេឝ។
គុណកិរិយា[កែប្រែ]
ទេស
- ដែលដើរសាត់ព្រាត់ ឬសាត់អណ្ដែតទៅតាមតែប្រទះ។
- ឧ. ដើរទេស។
ពាក្យសំរង់[កែប្រែ]
គុណនាម[កែប្រែ]
ទេស
- ដែលធំដំបងមាំខ្ពស់។
- ឧ. សេះទេស, គោទេស, ទាទេស។
- ដែលមកពីបរទេស ដែលនាំចូលពីក្រៅប្រទេស។
- ឧ. កប្បាសទេស, ចំប៉ីទេស, សំបួរទេស។
ពាក្យសំរង់[កែប្រែ]
នាម[កែប្រែ]
ទេស
- ប្រទេស, ភូមិ, ស្រុក (ទោះមានមនុស្សនៅក្ដី ឥតមានមនុស្សនៅក្ដី)។
- ឧ. ស្រុកទេស។
- ឈ្មោះសំពត់សាច់ម៉ដ្ឋច្រើនបែប។
- ឧ. សំពត់ទេស (ច្រើនហៅថា ទេសឯក : ទេសឯកស, ទេសឯកខ្មៅ)។
- គ្រឿងសម្លវិសេសដែលមានក្លិនក្រអូបប្រហើរមានរសឆ្ងាញ់ពីសា ក៏ហៅថា ទេស ដែរ។
- ឧ. គ្រឿងទេស។
សូមមើល[កែប្រែ]
- ២.ឈ្មោះសំពត់សាច់ម៉ដ្ឋច្រើនបែប
ពាក្យសំរង់[កែប្រែ]
និរុត្តិសាស្ត្រទី២[កែប្រែ]
មកពីពាក្យ បាលីខ្មែរ ទិស (‘សំដែង’)
កិរិយាសព្ទ[កែប្រែ]
- សំដែង, និយាយពន្យល់ក្នុងផ្លូវព្រះពុទ្ធសាសនា។
- ឧ. និមន្តលោកទេសមហាជាតក៍។
ពាក្យសំរង់[កែប្រែ]
ឯកសារយោង[កែប្រែ]
- វចនានុក្រមជួនណាត មេពាក្យ ទេស